het godsdienstige mysticisme der mohammed. monnikenorden. Zijn aanhangers heeten in het arabisch Süfi, d. i. die een wollen kleed dragen.
Reeds in de eerste eeuwen van den Islam waren er mohammed. kluizenaars en asceten, en allengs werden eigenlijke monnikenorden gesticht. Deze ontwikkelden zich, vooral in Klein-Azië en Perzië, in mystieke richting. Ofschoon zich reeds vroeger sporen van deze richting vertoonden, houdt men voor den stichter van het eigenlijke S. zekeren Aboe-Said-Aboel-Chair, die omstr. 820 na Chr. leefde. Ook eenige der beroemdste perzische dichters behoorden tot de Süfi’s, met name Senaji, omstr. 1160 na Chr., die in zijn Hadika („Tuin”) de denkbeelden van het S. schildert; Ferïd-ed-dïn-Attar, zijn tijdgenoot, die in zijn dichtstukken Mentek Ettair („Vogelgesprek”) en Dschawdhir essdt („Wezenseigenschappen”) een ontwikkeling geeft van de verschillende trappen van bespiegeling, tot welke een Süfi zich verheffen kan, en in zijn Teskeret-el-ewUja („Schildering der vrienden”) de levensbeschrijving der voornaamste Süfi’s geeft; verder Dschelal-ed-dïn-Roemi en Dschami beiden in de 15de eeuw onzer jaartelling. Litteratuur: Kremer, Gcschichte der herrschenden Ideen des Islams (1868).
