waarzeggerij uit gedichten; reeds in de oudste tijden aangewend, hetzij om de toekomst te loeren kennen, hetzij om in twijfelachtige omstandigheden een besluit te kiezen. Bij de Romeinen bestond de S. daarin dat men dichterrollen op goed geluk opende en het ’t eerst in het oog vallende vers voorlas of wel verzen of spreukjes op staafjes of plankjes schreef, deze in een urn wierp en er een uit liet trekken, welks inhoud dan als een orakelspreuk werd beschouwd.
Voornamelijk werden daartoe gebruikt de Sibyllijnsche boeken en de verzen van Virgilius. Ook onder de christenen is een dergelijke soort van waarzeggerij in zwang geweest, waarbij men den bijbel met gesloten oogen opsloeg en een vers aanwees, welk vers dan ook eenigermate als van hoogerhand aangewezen geëerbiedigd werd.
