Leider van den grooten opstand der Joden tegen de Romeinen, onder keizer Hadrianus, van 131—135 n. Chr.
Deze opstand was, na de vruchtelooze pogingen van 115 en 118, in het geheim voorbereid en brak uit kort na Hadrianus’ vertrek uit Syrië ; aan het hoofd plaatste zich zekere Simon, die voorgaf dat de profetie Num. 24 :17. (Er zal een ster uit Jacob opgaan) in hem zou worden vervuld en den bijnaam Bar-Cochba (zoon van een ster) aannam ; aanvankelijk streed hij met veel succes, en dwong zelfs de Romeinen Jeruzalem te ontruimen, waarop hij tot koning der Joden werd uitgeroepen en munten liet slaan, waarvan enkele in het Britsch Museum voorhanden zijn (zie illustr.), een oogenblik waren de 15 voornaamste steden in handen der Joden, behalve vele dorpen, sterke punten enz., en geheel Palestina geraakte in de beweging begrepen. Hadrianus zond Julius Severus met een machtig leger, waarop in korten tijd Jeruzalem en geheel Palestina weer hernomen en ten ondergebracht werd, waarbij honderdduizenden Joden omkwamen en afschuwelijke gruwelen werden bedreven, terwijl Jeruzalem met den grond werd gelijk gemaakt. In Aug. 135 n. C. werd Bether, het laatste punt waar de Joden stand hielden, door de Romeinen stormenderhand genomen, waarbij ook B. viel. Van dezen opstand dagteekent het tijdperk der verstrooiing.
