romeinsch legeraanvoerder, beheerschte langen tijd het westromeinsche rijk, welks koningen hij aanstelde. Achtereenvolgens verhief en onttroonde hij Elavius Anitus (454 —456), Majorianus (457—461), Livius Severus (461), die 465 overleed; daarop regeerde R. zelf eenigen tijd als patricius, totdat 467 het gevaar, dat van de Vandalen dreigde, noodzaakte tot een verbond tusschen de beide romeinsche rijken en tot aanstelling van Procopius Anthemius.
Deze nieuwe keizer schonk zijn dochter aan R. ten huwelijk, doch weldra ontstond er openlijke vijandschap tusschen schoonvader en schoonzoon, welke eindigde met de bestorming en verwoesting van Rome door R. en het vermoorden van Anthemius (11 Juli 472). Daarop verhief R. nog Olybrius op den troon, doch deze overleed evenals R. zelf nog in hetzelfde jaar aan de pest.
