gebergte in het oosten van Duitschland* tusschen Bohemen en Silezië, het middelste en hoogste gedeelte van het Sudetenstelsel, 37 km. lang, 25 km. breed, met 1250 meter hooge hoofdkam; hoogste top de Schneekoppe', 1603 meter; diens top vormt een plateau van 170 v. lengte en 132 v. breedte, over hetwelk de grens tusschen Boheme en Silezië loopt en waarop o. a. een in de 17de eeuw gebouwde, aan den H. Laurentius gewijde kapel staat.
De vlakten tusschen de bergen zijn moerassig en vol poelen en waterbekkens, waaruit meerdere rivieren haren oorsprong nemen, als de Elbe, Iser, Aupe, Zacken, Queis en Bober. Het gebergte zelf bestaat uit graniet. Aan den voet er van vindt men verschillende soorten van houtgewas, in hoogere streken slechts dennenboomen. Haver en rogge worden tot een hoogte van 3250 v. verbouwd. De hooge boschstreken worden afgewisseld door uitgestrekte weiden, welke de in het gebergte verstrooid wonende herders tot voedering van het vee gebruiken.
