duitsch geschiedschrijver, geb. 25 Mei 1823 te Berlijn, studeerde aldaar en te Bonn en begaf zich 1847 naar Engeland en Schotland, deels voor eigen studie, deels voor de Monumenta van Pertz, was 1849—52 particulier secretaris bij Bunsen en vond in deze betrekking gelegenheid, met de groote geleerden en staatkundigen van Engeland in persoonlijke aanraking te komen. In 1855 naar Duitschland teruggekeerd, habiliteerde P. zich aan de universiteit te Bonn, ging 1857 als professor naar Rostock, werd 1859 naar Tübingen beroepen; 1866 werd hij om een scherp artikel over de toestanden van Württemberg tot straf naar het kleine seminarie te Schönthal verplaatst, nam echter zijn ontslag en werd' 1867 als professor naar Marburg, 1870 naar Göttingen beroepen; hij overleed 3 Juni 1882' te Bremen.
Buiten zijn kleinere werken in tijdschriften dienen van P. genoemd: König Alfred und seine Stelle in der Geschichte Englands(Berlijn 1851), het vervolg van Lappenbergs' Geschichte von England (dl. 3—5, Gotha 1853— 58); voorts een Geschichte Englands seit den Friedensschlüssen von 1814 und 1815 (3 dln., Leip7. 1864—75); Aufsätze zur englischen Geschaht‘e (Leipz. 1869, nieuwe reeks 1883); ook gaf hij nog J. Gower’s Confessio amantis (3 dln., Londen 1858) uit.
