Pierre antoine noël bruno daru

betekenis & definitie

(graaf) Fransch staatsman en schrijver, geb. 12 Jan 1767 te Montpellier, trad jong in den krijgsdienst, was in 1789 oorlogscommissaris, sloot zich bij de revolutie aan, werd in 1793 als verdachte gevangen gezet en eerst na Robespierre’s val in 1794 weer op vrije voeten gesteld ; in 1797 werd hij afdeelingschef bij het ministerie van oorlog, kreeg in 1799 een aanstelling bij het Rijnleger, en schaarde zich na 18 brumaire aan de zijde van Napoléon, die hem in 1800 tot secretaris-generaal bij het ministerie van oorlog benoemde ; in 1802 werd hij lid van het Tribunaat; van 1805—1809 was hij intendant-generaal der fransche armee in het veroverde oostenrijksche en pruisische gebied ; in 1811 bestuurde hij de approvisionnementen noodig voor de russisehe campagne; door Lodewijk XVIII koel ontvangen voegde hij zich na den terugkeer van Elba weer bij Napoléon, en viel toen bij de Bourbons geheel en al in ongenade; in 1819 kreeg hij echter zitting in de Chambre des pairs. Als schrijver werd hij vooral bekend door zijn Histoire de la république de Venise (1811).