duitsch planten geneeskundige, geb. 1721 te Tübingen, waar hij in de geneeskunde studeerde. Na volbrachte studiën reisde hij door Holland, Engeland en Duitschland; in 1744 naar zijn geboorteplaats teruggekeerd, werd hij tot stadsgeneesheer en in 1750 tot buitengewoon hoogleeraar in de medicijnen benoemd; na het overlijden zijns broeders (Johann George G., 1709—1755), volgde hij dezen in zijn betrekking op.
Hij overl. in 1768. Hij schreef: Otia botanica, quibus in usum praelectionum academicarum definitionïbus et observationibus illustratum reddidit Prodromum Florae Lcydensis Adriani van Roijen, qui plantas terra marique crescentes methodo naturali digessit (Tübingen 1760), verhandelingen: Botanica et chemici ad medicam applicata praxin per 'dlastria quaedam excmpla (Tübingen 1755), Fasciculus plant ar um patriae urbi (Reutlingen), De mater ia toxicorum hominis vcgetabilium simplicium in medicament um convertenda (1765); met G. F. Christmann gaf hij uit: Onomatologia rnedica complcta, seu onomatologia historiae naturalis, oder vollständiges Lexicon, das alle Benennungen der Kunstwörter der Naturgeschichte nach ihrem ganzen Umfang erkläret und den reichen Schatz der ganzen Natur durch deutliche und richtige Beschreibungen des nützlichen und sonderbaren von allen Thier en, Pflanzen und Mineralien sowohl vor Aerzte als andere Liebhaber in sich fasst zu allgemeinem Gebrauche, von einer Gesellschaft naturforschender Aerzte nach den richtigsten Urkunden zusammengetragen (Ulm, Frankfort en Leipzig 1758—77); verder een gedeelte van den tekst van G. W. Knorr’s Allgemeines Blumen-, Kräuter-, Fruchtund Gartenbuch (1750), later uitgegeven als Thesaurus rei herbariae hortensisque untrersalis (Neurenberg 1770—73).
