of Tsnerni George stichter der Servische onafhankelijkheid, geb. 1752 te Witchewtsi, overl. 1817; omdat hij een Turk, die zijn kudde mishandelde, had gedood vluchtte hij met zijn geheele familie op oostenrijksch gebied, doodde aldaar zijn vader, uit vrees, dat deze zijn schuilplaats zou bekend maken, trad in den dienst van den keizer en maakte den oorlog van dezen tegen den sultan mede, 1788—91. Na den vrede van Sistova keerde hij in Servië terug, deed in het openbaar boete voor het ombrengen van zijn vader en leefde er rustig tot 1804, toen hij door de Serviërs, die tegen het turksch gezag in opstand wmren gekomen, te Orachatz tot aanvoerder werd gekozen.
Onderhandelingen met den sultan om Servië’s autonomie tegen een schatting te erkennen, met den czaar om ondersteuning, gevechten tegen de Janitsjaren, eindelijk strijd tegen een turksch leger dat te Yagodina overwonnen werd, volgden nu en brachten de Serviërs er toe K. op de eerste Skoepschina te Semendria tot hoofd der Servische natie uit te roepen. De oorlog tegen Turkije werd nu met kracht voortgezet en Belgrado veroverd (1807). Doch door Rusland, in 1812, na den vrede van Bucharest, aan hun lot overgelaten, werden de Serviërs weldra gedwongen voor de Turken te bukken en K. vluchtte andermaal, thans naar Bessarabië, op russisch gebied, waar hij zich aansloot bij de „Hetairie”. In 1817, toen de Serviërs nogmaals in opstand waren gekomen, begaf K. zich weer tot hen, maar werd op 25 Juli van hetzelfde jaar door een zijner voormalige onderbevelhebbers, Woeitsa, vermoord.
