laatste koning van Macedonië, oudste doch onwettige zoon van Philippus III, geb. 212 v. Chr., nam reeds vroegtijdig deel aan de oorlogen van zijn vader tegen de Romeinen en volgde, nadat hij zijn jongeren, door de Romeinen begunstigden broeder Demetrius uit den weg had geruimd, in 179 zijn vader op den troon van Macedonië.
Terwjjl hij in Rome om vernieuwing van het vaderljjk verbond liet vragen, wierf hij overal bondgenooten tegen Rome, huwde met dit doel de dochter van Seleucus IV en gaf den bithynischen koning Prusias II zijn zuster tot gemalin. De romeinsche consul Publius Licinius Crassus opende hierop 171 den oorlog tegen P., doch streed ongelukkig bij Sycurium aan den Ossa; ook het jaar 170 was voor de Romeinen niet gelukkiger. De weifelende houding van P. gaf den Romeinen echter tijd om de krijgstucht weer in hun legers te herstellen en 168 behaalde de consul Lucius Aemilius Paulus bij Pydna een beslissende overwinning; P. vluchtte naar Samothrace, moest zich daar echter overgeven en daarop met zijn familie den triomf van zijn overwinnaar opluisteren. Hij overleed in 166 te Alba in romeinsche gevangenschap.
