in de oudheid beroemde stad in Mysië, lag aan den voet van een steilen berg, waarop de acropolis (burcht) stond. De inwoners hielden zich voor afstammelingen van Arcadiërs.
De grondslag voor de grootheid der stad werd gelegd door Lysimachus, die daar door Philetaerus zijn schatten (9000 talenten, omstreeks 19 millioen gld.) liet bewaren, en meer nog door Philetaerus zelf, die 282 v. Chr. P. tot hoofdstad van het door hem gestichte Pergameensche rijk (zie ald.) maakte. Het meest werd de stad vergroot en verfraaid door koning Eumenes II (197—159), die ook de pergameensche bibliotheek, welke nog ten tijde van Cleopatra 200.000 rollen telde, stichtte, en onder wien een beroemde school van beeldhouwers bloeide. Beroemde voortbrengselen der industrie aldaar waren zalf, aarden bekers en perkament (charta pergamena). Lang nog na de inlijving van het pergameensche rijk bij het romeinsche (130 v.
Chr.) bleef P. de bloeiende hoofdstad der provincie Asia en was het kruispunt van alle, het westen van Azië doorsnijdende hoofdwegen. Eerst onder de byzantijnsche keizers verviel het langzamerhand. De stad heet thans Bergama. Van 1878—86 hebben daar zeer belangrijke opgravingen plaats gehad, waarbij o. m. tal van beeldhouwwerken aan het licht zijn gekomen; het meest bekend en het belangrijkst is het, ter eere van Zeus en Athena door Eumenes II in de jaren 183—174 v. Chr. gebouwd, 34,60 m. breed en 37,70 m. lang altaar, op welks buitenzijde de strijd der góden en giganten in hoog relief was voorgesteld.
