wezenkunde, noemt men dat gedeelte der metaphysica, dat over den aard en het wezen der dingen a priori handelt en dat de eigenschappen der voorwerpen uit het begrip daarvan ontwikkelt. De O. vormde vroe. ger het eerste en voornaamste deel der metaj physica (philosophia prima).
Kant toonde aan, dat de oude metaphysica slechts een subjectieve kennis en geenszins die van het eigenlijke wezen der dingen kan geven, en stelde voor de bovennatuurkunde en de O. een analysis van onze verstandsbegrippen (categorieën) en van ons geheele voorstellingsvermogen in de plaats, hetgeen hij de transcendentale wijsbegeerte noemde. In de wijsbegeerte van Hegel komt de O. weder als logica te voorschijn. Het ontologisch bewijs wordt dat bewijs voor het bestaan van God genoemd, hetwelk uit het begrip van een noodzakelijk oneindig wezen afgeleid wordt.
