Fransch sterrenkundige, geb. 15 Maart 1713 bij Rocroi, beeft zich vooral naam gemaakt door deel te nemen aan bet meten der lengte van den meridiaangraad. Zijn berekeningen hebben veel bijgedragen om de theorie van Newton te bevestigen, dat de aarde aan de polen een afgeplatte gedaante heeft, welke meening door Picard en Cassini in twijfel was getrokken.
Tot hoogleeraar in de wiskunde benoemd aan het college Mazarin, werd aldaar voor hem een observatorium opgericht, waar hij zich 14 jaren onvermoeid bezig hield met het doen van waarnemingen. Hij stierf in 1762. L. gaf o.a. in het licht: Leçons d’astronomie (Parijs 1746, 4de druk door Lalande, ald. 1780), Ephémérides des mouvements célestes 1745—1775 (6 dln., 1744 v.v., voortgezet door Lalande tot 1792).
