de kleuren die men ziet rondom het punt waar twee glazen (een vlakke glasplaat met een lens van geringen brandpuntsafstand erop) elkander raken. Men noemt ze N., omdat Newton (eigenlijk Hooke, 1672) het eerst op het verschijnsel opmerkzaam heeft gemaakt (1675).
Omtrent deze kleuren valt op te merken dat zij, bij opvallend en doorvallend licht gezien, complementair zijn. Bij opvallend licht, van het midden uitgaande, volgen de kleuren aldus: zwart, blauw-wit, geel-wit, oranje, rood, violet, blauw, groen, geel, rood enz. Deze kleuren worden overal waargenomen bij zeer dunne doorschijnende plaatjes, vooral bij zeepbellen.
