berg (519 m.) in de ital. prov. Caserta, welke zich steil boven de stad Cassino verheft en eens een tempel van Apollo droeg.
Hier stichtte de h. Benedictus in 529 de Benedictijner abdij, het beroemde moederklooster van het geheele westen, evenzeer uitmuntend door haar prachtige gebouwen, haar vroegeren rijkdom, haar belangrijk archief en haar bibliotheek als door de wetenschappelijke werkzaamheden van haar monniken in de middeleeuwen. Door de Langobarden van Beneventum geplunderd, werd het dubbele klooster door Gregorius II tot nieuwen bloei gebracht en door Karel den Grooten zeer begunstigd. Ondanks de versterkingen werd M. in de 9de eeuw door de Sarracenen zoozeer geteisterd, dat de monniken naar Theano moesten vluchten, doch vormde, in 1038 door keizer Koenraad II van de aanvallen der vorsten van Capua gered, in de 11de eeuw een hoofdsteunpunt der gregoriaansche partij'. In 1504 werd het door de Spanjaarden verwoest, die de in M. versohanschte Franschen er uitdreven. Sedert 1866 is het klooster opgeheven; het kloostergebouw met tal van beelden, de prachtvolle kerk, in 1727 nieuw gebouwd, met mozaïeken en schilderijen is tot nationaal monument verklaard en aan de bewaking der nog daar resideerende 30 monniken toevertrouwd, die een seminarie voor priesters en middelbare scholen met pensionnaat houden en de belangrijkste documenten van het archief en de bibliotheek public eeren.
