grieksch cynisch wijsgeer en satiricus, geb. te Gadara in Palestina, omstreeks 270 v. Chr., zou zich door woeker een aanzienlijk vermogen verworven doch weder verloren en zich uit spijt over dit verlies geworgd hebben.
In zijn 13 werken, een mengsel van proza en parodieerende verzen, behandelde hij onderwerpen uit het gebied der practische philosophie. Naar hem zijn de Saturae Menippeae van Marcus Terentius Varro (zie ald.) genoemd. Duidelijker blijkt de schrijftrant van M. uit dialogen van Lucianus, die, zooals hij zelf zegt, M. nagevolgd en in enkele dialogen zich nauw aan zijn voorbeeld gehouden heeft. Over het leven van M. en den aard der naar hem genoemde menippische satire handelt o. m. Oehler in: Varronis saturarum Menippearum reliquiae. Ook een beroemd fransch spotschrift uit de 16de eeuw draagt naar M. den naam Satire Ménippée; het werd uitgegeven door Nodier (Parijs 1824), Labitte (ald. 1842 en meerm.), Frank fOppeln 1884) e. a.
