(„leeraar Meng”, eigenlijk Mengkho geheeten, meer bekend onder zijn gelatiniseerden naam Mencius) chineesch moralist, leefde omstreeks 372—289 v. Chr.; zijn leer is in een zevental boeken neergelegd, die zijn naam als titel voeren en een bestanddeel der vier Schu of klassieke boeken vormen.
Zijn in den vorm van samenspraken geschreven werken munten minder uit door het origineele van den inhoud dan wel door den vorm; humor en een zekere socratische ironie geven aan de voorstelling leven en frischheid. Zijn leer beweegt zich uitsluitend op ethisch staatsphilosophisch gebied en komt principieel met die van Conftieius overeen.
