Duitsch glasschilder, geb. 14 Febr. 1807 te Munchen, overleden aldaar 8 Dec. 1870; aanvankelijk zich hebbende gewijd aan het architectuurschilderen, trad hij later als decoratieschilder in dienst eener porseleinfabriek te Nymphenburg ; hier overwon hij het eerst de technische moeilijkheden van het beschilderen van glas, hetgeen hij tot zulk een volkomenheid heeft gebracht; hij was met Wehrstorfer degene die de middeleeuwsche glasbeschildering deed herleven en deze vergeten kunst als herschiep; hij stond later aan het hoofd van een met dit doel opgericht instituut, welks eerste werk was de restauratie der ruiten van de kathedraal van Regensburg (1826—1833) waarvan Ainmiller de plannen ontwierp en zelf verscheidene gedeelten uitvoerde ; daarna kreeg hij in opdracht de ramen der kerk van Maria-Hilf te Munchen te herstellen (1833—1838). In zijn „Koning Ludwig van Beieren” voor de kathedraal te Keulen en in de menigte andere vensterschilderingen voor alle deelen der wereld, legde Ainmiller fijn ontwikkelden smaak en hooge kunstvaardigheid aan den dag.
Zijn zoon, Heinrich ‘Ainmiller, geb. 28 Maart 1837 te Munchen, werd door Hess tot historieschilder opgeleid, doch wijdde zich later aan de kunst zijns vaders: o.a. zijn de glasschilderingen der St. Pauls-kerk te Londen en die van de kathedraal te Glasgow door hem uitgevoerd. Na den dood zijns vaders vestigde hij zijn verblijf te Salzburg.
