(markies) fransch generaal en staatsman, geb. op het kasteel Saint Roch 1757, overl. te Parijs 1834, diende eerst in het leger des konings van Frankrijk, begaf zich dan naar Noord-Amerika om er onder Washington tegen de Engelschen te strijden.
Na zijn terugkeer in Frankrijk werd hij in 1787 lid van de Vergadering der Notabelen, in 1789 van de Staten-generaal en was een der ontwerpers v/d redactie der „Declaration des droits de l'homme”. M. de La Fayette. Den dag na den 14den Juli tot kommandant der burgerwacht benoemd, deed hij de driekleurige cocarde aannemen; in Oct. daarop volgend kwam hij te Versailles met zijn burgerwacht tusschenbeide om de volkswoede te betoomen en in 1790 nam 'hij deel aan het stichten van de „Club der Feuillants”. Bij het feest der Federatie legde hij den eed af op het „Altaar des vaderlands”, doch schroomde niet het oproer op het Champ de Mars met kracht te beteugelen. Nu werd hem het opperbevel over het middenleger opgedragen; de vervallenverklaring des konings deed evenwel de gedachte bij hem opkomen, zijn korpsen ter beschikking van de kroon te stellen. Dit bracht hem in vijandschap met de bovendrijvende omwentelingspartij.
L. moest Frankrijk verlaten, werd door de Oostenrijkers gevat en te Ollmütz gevangen gehouden totdat de vrede van Campo Formio (1797) hem de vrijheid weder gaf. Van nu af tot aan den val van Napoleon hield L. zich buiten het openbare leven; bij de Restauratie trad hij weder op het tooneel der staatkunde en streed in het parlement met roem voor de beginselen der liberalen. Nog eens begaf L. zich naar N.-Amerika, waar hij met alle mogelijke bewijzen van eerbied en liefde werd ontvangen, deed toen een propagandareis voor zijn politieke beginselen door Auvergne en Dauphiné, werd bij het uitbreken der Juli-revolutie tot opperbevelhebber der Nationale garde benoemd en droeg toen zeer veel bij om den hertog van Orléans den troon te doen bestijgen. De staatkunde door deze gevolgd mishaagde hem echter spoedig, omdat zij niet vrijzinnig genoeg was volgens zijn inzichten.
