(juister Maroboduus) koning der Marcomannen (zie ald.), uit een edel geslacht, had zich als jongeling te Rome met het krijgswezen en de staatkunde der Romeinen vertrouwd gemaakt en door zijn edele gestalte en zijn moed de gunst van Augustus gewonnen. In zijn vaderland teruggekeerd, voerde hij zijn volk uit zijn toenmalige woonplaats tusschen Elbe en Oder naar het tegenwoordige Boheme.
Daar hij een groot staand leger voerde en zich met de naburige volken verbond, begonnen de Romeinen hem te wantrouwen en in 6 na Chr. ondernam Tiberius van den Donau uit een veldtocht tegen hem. Een opstand der volken van Pannonië en Dalmatië noodzaakte evenwel Tiberius, met M. een voor deze voordeeligen vrede te sluiten. Na den slag in het Teutoburgerwoud in het jaar 9, geraakte M. in oneenigheid met Arminius (zie ald.) en het kwam tusschen hen beiden tot een oorlog, waarin de Langobarden en Semnonen zich van M. afscheidden. Een bloedige slag tusschen M. en Arminius (17 na Chr.) bleef onbeslist; daar M. intusschen terugtrok en veel der zijnen hem daarom verlieten, wendde hij zich tot Rome om hulp. Drusus, de zoon van keizer Tiberius, werd hierop wel naar den Donau gezonden, maar alleen om heimelijk Marbods algeheelen ondergang té bewerken. Hij bediende zich daartoe van zekeren Catwalda, die de marcomannische grooten wist te winnen en zich meester maakte (19) van de hoofdstad des rijks. M. vluchtte over den Donau naar Noricum en door Tiberius werd hem Ravenna als verblijfplaats aangewezen, waar hij in 41 overl.
