spaansch dichter, geb. 11 April 1772 te Madrid, bekleedde verschillende hooge ambten en redigeerde tijdens de invasie de proclamaties der centrale junta; na de restauratie werd hij in een vesting gevangen gezet en eerst 1820 losgelaten, vervolgens in zijn vroegere ambten hersteld en 1821 tot president van de algem. directie der studiën benoemd; 1823 verloor hij zijn ambten weer en verbleef in Estremadura, totdat hij' 1828 naar Madrid mocht terugkeeren, waar hij tot hooge ambten benoemd werd; 25 Maart 1855 werd hij door de koningin plechtig als dichter gekroond; hij overleed 11 Maart 1857. In 1795 publiceerde Q. zijn eerste gedichten, 1802 een deel lyrische dichtstukken, 1801 en 1805 twee tooneelstukken: El duqne de Viseo en Pelayo, en tal van critische artikelen in het tijdschrift „Variedades de ciencias”.
Van 1807 —33 verschenen de Vidas de espanoles célebres, de Odas d Espaha libre. Na zijn invrijheidstelling (1820) schreef Q. de drie treurspelen uit de oude geschiedenis van Spanje: Èoger de Flor, Blanca de Borbon en El principe de Viana, 1823 zijn politieke brieven aan lord Holland.
