Fransch romanschrijver, geb. te Marseille, 19 April 1814, overi. te Parijs, 25 Maart 1875. In 1834 nam hij ' deel aan een expeditie naar Algerië; in 1835 werd hij ambtenaar bij de prefectuur (dep.
Haute-Garonne); in 1838 ging hij als journalist naar Parijs, en was als zoodanig medewerker van verscheidene bladen; hij vestigde zijn naam met Lettres parisinres, welke hij onder het pseudoniem Grimm in het ultra-conservatieve blad „L’Epoque” deed opnemen; na de revolutie van 1848 voerde hij in het koningsgezinde blad ,,Assemblee Nationale” een scherpe polemiek. Intusschen schreef hij een groot aantal romans, waaronder vele van vijf a zes deelen. Tot zijn beste worden gerekend: Belle Rosé (1847), Les petits-fils de Lovelace (1854), Les misères d’un millionnaire (1861), Noir et blane, Lfhistoire d’un homme, enz., ook schreef hij een aantal tooneelstukken.
