(Publius Flavius Galerius Valerianus) romeinsch keizer, geb. in Dacië omstreeks 263, overl. te Nicomedië 324, was krijgsmakker van Galerius, die hem in 307 tot augustus benoemde en hem een deel van het Oosten ter beheering afstond. In 313 huwde hij de zuster van Constantijn en sloot hij een verbond met deze, waarbij het romeinsche rijk werd verdeeld, zoodat hij het Oosten en Constantijn het Westen verkreeg.
Maar weldra ontstond er oorlog tusschen beiden, waarna L. aan Constantijn Pannonië, Moesië, Dalmatië, Macedonië en Achaea moest afstaan. Een vervolging tegen de christenen, door L. begonnen, was oorzaak van een tweeden oorlog (323). Andermaal moest L. het onderspit delven en was nu genoodzaakt de kroon neder te leggen. Beschuldigd van aan een samenzwering tegen Constantijn te hebben deelgenomen, werd L. een jaar later door verworging ter dood gebracht.
