engelsch schrijver, geb. 19 Oct. 1784 bij Londen, wijdde zich aan de journalistiek. In den door hem met zijn broeder John in 1808 opgerichten „Examiner” bracht hij zonder verschooning kerkelijke en staatkundige zaken en personen ter sprake.
In 1812 werd hij wegens een geschrift over den prins-regent, later George IV, tot twee jaren gevangenisstraf veroordeeld. Uit den kerker ontslagen, wijdde hij zich aan de dichtkunst en vestigde door de Story of Rimini (1816) zijn roem als dichter. Al zijn vroegere en latere dichtstukken staan bij dit echt romantisch gedicht achter. Zijn tijdschriften „The Reflector” en „The Liberal” vonden geen bijval, daarentegen verwekte zijn Lord Byron and some of his contemporaries, with recollections of the author’s life and of his visit to Italy (1828) groot opzien. Nadat hij Tasso’s Aminta vertaald had, gaf hij in 1840 het drama A legend of Florence en in 1842 het verhalende gedicht The palfrey. Zijn volgende werken bestaan ten deele uit uittreksels uit oudere dichters, novellisten enz.
In zijn Religion of the heart (1853) ontwikkelde hij zijn gevoelens over den natuurlijken godsdienst. Verder maakte hij zich verdienstelijk door de uitgave der dramatische schriften van Wycherley, Congreve en Farquhar. Zijn Autobiography and Reminiscences verschenen in 3 dln. in 1850 (nieuwe uitg. 1860). Hij overl. 28 Aug. 1859 te Putney. In 1891 verscheen te Londen een bloemlezing uit zijn dichtwerken.
