kwikzilvermiddelen, geneesmiddelen die kwik bevatten. Het kwikzilver behoort tot de meest algemeene geneesmiddelen.
Het gebruik van metalliek kwikzilver behoort tot de geschiedenis. Bij darmverstopping (koliek), wendde men het vroeger aan in de meening, dat het door zijn zwaarte misschien een darmlis zou lostrekken. Sedert men zulke gevallen nauwkeuriger bestudeerd heeft, weet men zeker, dat op deze wijze geen voordeel is te behalen, en men heeft dus deze methode verlaten. Het meest gebruikte preparaat is de kwikzalf, die aangewend wordt tegen ontstekingen, syphilis en dierlijke parasieten. Tegen ontstekingen van klieren of onderhuidsch celweefsel, en ook van inwendige organen wrijft men van de zalf twee maal daags een hoeveelheid ter grootte van een erwt of boon op de lijdende plaats in. Huidplekken die kort te voren met Tinctura jodii zijn behandeld, mogen niet met kwikzalf besmeerd worden, daar anders een puistuitslag ontstaat.
Bij syphilis wordt het lichaam zoo ingewreven, dat telkens 4 dagen achter elkander een lid wordt ingewreven met een hoeveelheid ter grootte van een okkernoot. Den eersten dag wordt een onderbeen, den tweeden de dij aan denkelfden kant, den derden het andere onderbeen, den vierden de andere dij ingewreven. Daarbij moet men opletten, dat de zalf goed in de hnid dringt. Het inwrijven geschiedt des avonds, na afloop wordt het lid, om inademing der dampen en dientengevolge speekselvloed te voorkomen, in een doek gewikkeld en den volgenden morgen met lauw zeepwater afgewasschen. Na vier dagen houdt men eenige dagen pauze en begint dan van voren af aan. Zoo kan men 4—5 maal doen, en nog meer, totdat de verschijnselen geweken zijn of speekselvloed ontstaat; dan moet men met het middel ophouden.
Om den speekselvloed te voorkomen laat men zoolang de kwikknur duurt, den mond spoelen met chloras kalicus. Voor de overige K. zie op de verschillende kwikzilververbindingen.
