(grieksch, eigenl. gebruik; voorts misbruik) rhetorische uitdrukking voor het gebruiken van een bijvoeglijk naamwoord bij een zelfstandig naamwoord, waarbij het eigenlijk niet behoort; of van een beeld, waarbij beeldspraak en eigenlijke beteekenis verward worden.
In de muziek beteekent K. de onregelmatige oplossing van een dissonant.
