duitsch historieschilder, geb. 6 Jan. 1802 te Dresden, kreeg zijn opleiding aldaar en te Dusseldorf van Cornelius, dien hij later naar Munchen vergezelde. Met Götzenberger en Förster schilderde hij de fresco’s in de aula der universiteit te Bonn, voerde te Munchen eenige cartons van Cornelius uit in de glypthotheek en de Ludwigskerk, schilderde de fresco’s van Eschenbach’s Parcival in het koninklijke paleis, de overwinning van Lodewijk van Beieren bij Ampfing in de arcades van den slottuin en de hemelvaart van Christus in de protest, kerk te Munchen.
In 1844 werd hij naar Berlijn beroepen om de beroemde ontwerpen van Schinkel voor het voorportaal van het museum uit te voeren, welk werk hij echter niet voleindigde. Voor de herstelde kloosterkerk te Berlijn schilderde hij 14 fresco’s, een groot fresco (de bergprediking) voor de stadskerk te Berlijn, enz. In een reeks van teekeningen stelde hij de verschillende tijdperken der duitsche geschiedenis: Bilder zur deutschen Gesch. (1852), voor. H., de richting van Cornelius toegedaan, behoort door ernst en strengheid van opvatting en behandeling tot de beste duitsche historieschilders. Hij overl. 30 April 1880 te Berlijn.
