geb. 1754 te Spergau bij Merseburg, overl. 1840, heeft zich verdienstelijk gemaakt voor de geschiedenis der geneeskunde; was hoogleeraar te Leipzig. Zjjn hoofdwerk is de volledige uitgave der Opera medicorum Graecorum, quae supersunt (29 dln., 1821—30). — Zijn zoon Otto Bernhard K., in 1800 te Leipzig geb., wijdde zich aan de studie der chemie en werd in 1830 hoogleeraar in deze te Leipzig, waar hij tot aan zijn dood in 1863 werkzaam was.
K. heeft zich inzonderheid voor de stoechiometrie en de anorganische chemie verdienstelijk gemaakt. Zjjn voornaamste geschriften zijn: Versuch einer Anthropochemie (Leipz. 1824), Lehrbuch des Stöchiometrie (1837), System der Anorganischen Chemie (1848) en Das Cyan und seine anorganischen V erbindungen (1863).
