beroemd byzantijnsch geslacht, dat in de geschiedenis van het byzantijnsche rijk het eerst in de 14de eeuw op den voorgrond trad met Joannes K., die onder de keizers Andronicus II en Andronicus III zich als veldheer en staatsman onderscheidde. Andronicus III benoemde hem bij zijn dood tot voogd over zijn zoon Joannes en tot regent van het rijk.
Hij beklom echter zelf den troon (1341), na zijn dochter Helena aan den jongen keizer tot vrouw te hebben gegeven. Maar nu ontstond een burgeroorlog, welke eindigde met den vrijwilligen afstand van K. (1355), die zich nu in een klooster begaf, waar hij in 1380 overleed. Hier schreef hij de geschiedenis van zijn dagen onder den naam Christodylus, een commentaar op Aristoteles’ Aethica en verhandelingen tegen het Jodendom en het Mohammedanisme.Mathias, zijn zoon, trachtte na het afdanken van Joannes den troon te bestijgen en voerde deswege oorlog tegen keizer Joannes IV Paleologus, maar werd gedwongen de wapens neder te leggen (1357). Gedurende de overheersching der Turken behoorde de familie K. tot de aanzienlijkste Fanariotengeslachten en verschillende van haar leden werden tot landvoogd van Walachije en Moldavië benoemd. Naderhand vestigde de familie zich in Rusland. George en Alexander K. namen een werkdadig aandeel aan de bevrijding van Griekenland. Zij schreven: Alexander, Brieven van een ooggetuige der Grieksche omwenteling 1824, en George, Gedenkschrift over de gebeurtenissen in Moldavië en Walachije in de jaren 1820—1821.
