Julius wellhausen

betekenis & definitie

duitsch theoloog (prot.) en oriëntalist, geb. 1844; prof., eerst te Marburg, 1892 te Göttingen; bekend door zijn theorie aangaande de samenstelling der boeken van het 0. Test.; hij schreef Die Pharlsa'èr and Sadducaër (1874), Prolegomena zur Geschichte Israels (1878), Israëlitische und jiidische Geschichte (3de dr. 1897).