(vrijheer) geschiedvorscher, geb. 20 Jan. 1782 te Innsbruck, werd, na zijn studiën te hebben volbracht, te Weenen in hooge staatsbetrekkingen geplaatst. In 1809 bereidde hij den opstand der Tirolers tegen Napoleon voor, waardoor hij in 1813 in hechtenis geraakte.
In 1815 door den keizer van Oostenrijk tot geschiedschrijver des rijks en van het keizerlijke huis benoemd, trad hij in 1828 in dienst van koning Lodewijk van Beieren, door wien hij belast werd met de zaken, die betrekking hadden op de leenen, den adel, de archieven enz.; vervolgens was hij van 1832—46 gezant en hij overleed als rijks-archivaris, 5 Nov. 1848. Reeds op zijn dertiende jaar gaf hij een Geschichte der Herzoge von Meran in het licht. Tot de voornaamste zijner werken behooren:Hib/em. Gesch. der neuesten Zeit, vom Tode Friedrichs d. Gr. bis zum zweiten Pariser Frieden (3 dln., 2de uitg., Weenen 1831), Archiv für Geschichte, Statistik, Literatur und Kunst (18 dln., Weenen 1810-28), verder het voor een groot gedeelte door H. zelven geschreven Taschenbuch für die vaterländische Gesch. (37 dln., Weenen 1811-48), Oesterr. Plutarch, oder Leben und Bildnisse aller Begenten des österr.
Kaiserstaats (20 dln., Weenen 1807—20), Wien, seine Gesch. und Denkwürdigkeiten (9 dln., Weenen 1823—25); vooral ook heeft H. zich verdienstelijk gemaakt door historische schriften over Tirol, als Kritisch-diplomat. Beiträge zur Geschichte Tirols im Mittelalter (1803), Das Land Tirol und der Tirolerkrieg von 1809 (1845) enz.
