president van Venezuela, geb. 13 Juni 1790 in het vlek Aragua niet ver van Nueva-Barcelona, stamde van indiaansche ouders af, streed in den onafhankelijkheidsoorlog tegen de Spanjaarden en besliste in den slag bij Carabobo 1821 de overwinning, die de onafhankelijkheid verzekerde der nieuwe republiek, welke zich Columbia noemde. Naijverig op Bolivar, stelde hij zich aan het hoofd der beweging tegen de centrale wijze van regeering en werd na de scheiding van Venezuela van Columbia (1830) pres. der nieuwe rep.
Venezuela, In 1835 legde hij zijn waardigheid neer, doch werd 1839 opnieuw gekozen en verwierf zich in die positie tot 1843 de grootste verdiensten. Bij het uitbreken van den oorlog tusschen de kleurlingen en de creolen in 1846 werd P. tot dictator benoemd. Hij liet na het einde van den oorlog (Jan. 1847) Monagas tot president kiezen, voor wiens gewelddaden hij echter 1848 vluchten moest Weldra keerde hij terug, werd gevangen genomen en eerst 1850 vrijgelaten; daarop woonde bij meestal te New-York, werd 1861 teruggeroepen en tot opperbevelhebber der troepen benoemd. Hij geraakte echter met president Gual in conflict, zoodat hij benevens het ministerie zijn ontslag nam. Dit aftredenriep een volksbeweging te zijnen gunste in het leven, en P. aanvaardde Aug. 1861 het presidentschap met dictatoriale macht, zag zich echter weldra genoodzaakt, zelf op leven en dood met de revolutie te strijden. Hij moest 23 April 1863 met de federalisten te Coche bjj Caracas een wapenstilstand sluiten en een verdrag, tengevolge waarvan hij 15 Juni 1863 het presidentschap neerlegde en terugkeerde naar New-York, waar hij 6 Mei 1873 overleed.
