uit Damascus, meestal Johannes Damascenus genoemd, geb. omstreeks 700 als zoon van een ambtenaar van een sarraceensch vorst, stond als schatmeester in dienst van den kalief. In 730 werd hij monnik in het klooster Saba nabij Jeruzalem en overl. vóór 754 Zijn hoofdwerk, de ,,Bron der kennis”, omvat de resultaten der dogmatische ontwikkeling in de grieksche kerk en is nog heden ten dage toonaangevend voor die kerk.
Op zijn naam staan ook de „Heilige parallellen”, een verzameling van spreuken. Hij verdedigde in den beeldenstrijd de vereering der beelden tegenover Leo den Isauriër en Constantijn Copronymus. De beste uitgaaf zijner grieksche werken bezorgde Lequien (2 dln., Parijs 1712), herhaald door Migne, in diens Patrologia graeca, dl. 94—96 (ald. 1860).
