(Visconde) Portug. dichter, geb. 4 Febr. 1799 te Oporto, overl. te Lissabon, 10 Dec. 1854. In 1814 betrad hij de hoogeschool te Coimbra voor de studie der rechten; in dat tijdvak van zijn leven stelde hij vele lyrische dichtstukken ter neer, benevens de treurspelen Xerxes, Lucrecia en Merope; om een gedicht, getiteld Retrato de Venus, waarin hij de schilderkunst verheerlijkt, doch dat als onzedelijk werd veroordeeld, werd hij vervolgd, trok juist daardoor echter vele lezers en werd bovendien door zijn schitterende verdediging in ruimeren kring bekend.
Zijn tragedie Öatao behooit tot het beste van wat de portug. literatuur op dat gebied bezit. In 1823 werd hij, minister-secretaris zijnde, door de reactie verbannen, waarop hij naar Engeland ging; in 1824 begaf hij zich naar Havre in Frankrijk en keerde in 1826 naar zijn land terug, werd in 1828 onder Dom Miguel gevangen gezet, doch ontvluchtte naar Engeland; in 1832 ging hij naar Terceira, vanwaar hij zich als soldaat in het leger van Dom Pedro naar Portugal begaf; Dom Pedro dreeg hem de regeling van het ministerie van Binnenl. zaken op; van 1834—36 was hij portugeesch zaakgelastigde aan het Belgische hof. In 1837 werd hij in de Cortes gekozen.Almeida-Garret was de heryormer der portug. poëzie, welke hij bevrijdde van de banden van het pseudo-klassicisme; zijn voornaamste werken zijn:
Camöes (8ste druk; 1886) epos.
Dona Branca (Parijs, 1826) episch-lyrisch.
Adozinda (1828).
Bernal-Frances (1829).
Auto de Gil-Vicente (1838).
Filippa de Vilhena (1840).
Alfageme de Santarem (1841).
Frei Luiz de Sousa (1844).
Viagens na minha terra (proza).
O Arco de Santa Anna (proza).
Zijn werk Romanceiro (3 dln, 1851—53, Lissabon) bevatten een groot aantal ridderromancen, sagen enz. als O anjo e a Princesa — As Pegas de Cintra enz. Na zijn dood verschenen zijn volledige werken in 25 deelen.
