fransch revolutionnair, geb. 1753 te Chartres, was advocaat aldaar toen de generale staten werden saamgeroepen en kwam als afgevaardigde van den derden stand naar Versailles, waar hij weldra door zijn oppositie tegen Mirabeau en zijn heftige aanvallen op de koningin de aandacht trok. In Dec. 1790 werd hij tot president der nationale vergadering gekozen en Juni 1791 tot president van het crimineele gerechtshof te Parijs beroemd en belast met het terugvoeren der op de vlucht gevangen genomen .koninklijke familie, waarbij hij zich zeer ruw gedroeg. 14 Nov. 1791 werd hij maire van Parijs.
In de conventie, wier eerste president hij 21 Sept. 1792 werd, sloot hij zich aan bij de Gironde, stemde in het proces van den koning voor het beroep op het volk en voor den dood met uitstel, werd na het verraad van Dumouriez als diens medeplichtige door Robespierre heftig aangevallen, 31 Mei 1793 vogelvrij verklaard en 2 Juni gevangen genomen. Het gelukte hem, naar het ruiden te ontsnappen, waar hij tot Juni 1794 bleef. Doch vervolgens opgespoord, zwierf hij met zijn gezellen rond; kort daarop vond men jn de buurt van Bordeaux nabij St. Emilion zijn door wolven half verslonden ljjk. De Œuvres de P. verschenen 1793 te Parijs in 4 dln. .Vergel. Dauban, Mémoires inédits de P. (Parjjs 1866).