Jean henri dunant

betekenis & definitie

Zwitsersch philanthroop en schrijver, geb. 8 Mei 1828 te Genève, studeerde in de letteren, ethnographie, archeologie, geschiedenis, en deed daarop verschillende reizen in het buitenland; de werken van mevr. Beecher-Stowe, miss Nightingale de toegewijde heldin der menschelijkheid gedurende den Krimoorlog, en Elizabeth Fry oefenden groote invloed uit op zijn humanitaire denkbeelden. Gedurende den oorlog van 1859 als toerist Italië bezoekende, was hij bij Solferino getuige van het lijden der gewonden, die geheele dagen op het slagveld bleven liggen; hij organiseerde onmiddellijk te Castiglione met eenige vrouwen een reddingsdienst, waarmee hij reeds velen verlichting kon bieden. De bijgewoonde tooneelen echter lieten een zoo diepen indruk op hem na, dat hij zich geheel begon te wijden aan het denkbeeld van de verlichting van het lijden der slachtoffers van den oorlog, door de neutralisatie der ambulancen. Te Genève teruggekeerd gaf hij Un souvenir de Solvérino in het licht, een werk, dat weldra in de meeste talen van Europa was overgebracht, en op de openbare meening de uitwerking had van een zweepslag; de hierin neergelegde gedachten werkten hij nader uit in : La Charité internationale sur les champs de. bataille (Internationale barmhartigheid op de slagvelden, 1863), en in; La Fraternité internationale en temps de guerre (Internationale broederschap in oorlogstijd, 1864). Van alle zijden in zijn propaganda gesteund, had deze in Oct. 1863 een eerste conferentie tot gevolg, waarheen ongeveer alle europeesche gouvernementen officieele gedelegeerden zqnden en die aanleiding gaf tot de oprichting van het Roode Kruis. Het volgend jaar noodigde de Federatieve Raad van Zwitserland alle geciviliseerde naties uit tot een diplomatiek congres, op hetwelk tot de conventie van Genève werd besloten, die 22 Aug. 1864 w'erd geteekend, en waarmee D. zijn denkbeeld verwezenlijkt zag. Hij legde voorts zijn geheele vermogen ten koste aan het Roode Kruisverbond, en trok zich later op een dorp bij het meer van Constance terug, waar hem allerlei eerbewijzen gewerden: de jjrijs Binet-Fendt (30 Dec. 1897), hem. als „fondateur de la Croix-Rouge et initiateur de la Convention de Genève du 22 août 1864” door den Federatieven Raad toegekend, verder de prijs „voor uitnemende diensten aan de lijdende menschheid” van het Internationaal Geneeskundig Congres te Moskou, en eindelijk, 10 Dec. 1901 (met Frédéric Passy te Parijs) de prijs van Nobel „voor verdienstelijke werken in het belang van den vrede” hem door het noorweegsche Storthing toegekend. I). schreef behalve de genoemde werken : Notice sur la Ltégence de Tunis (1857), Essai sur l'esclavage dans les pags musulmans et aux Etats-Unis (1863), L'empire romain reconstitué (1859), La rénovation de l’Orient (1865).