Fransch generaal, geb. 1762 te Valence, overl. 9 Jan. 1800 te Antibes, kreeg in 1793 het bevel over een divisie van het Sambre- en Maasleger, en werd in 1798 opperbevelhebber van het leger dat de romeinsche republiek tegen het koninkrijk Napels moest verdedigen; aanvankelijk door de napolitaansche troepen uit Rome verdreven , behaalde hij in Dec. een overwinning, veroverde Capua, verscheen 23 Jan. 1799 voor Napels, en rukte na een bloedig gevecht deze stad binnen, waar hij voorts de Parthenopeesche republiek (republique Parthénopénene) afkondigde; wegens zijn maatregelen om een einde te maken aan de rooverijen der fransche burger-kommisShrissen van machtsmisbruik aangeklaagd, werd hij afgezet en tot 18 Juni 1799 gevangen gehouden; hij kreeg daarop last een nieuw leger te vormen, en bracht te Grenoble 30.000 man bijeen, waarmee hij in Sept. eenige voordeelen op Melas behaalde; na Joubort’s dood kreeg hij het opperbevel over het leger in Italië en werd bij Fossano en Savigliano door de Russen en Oostenrijkers verslagen. Kort daarop brak in zijn leger een epidemie uit, die ook hem ten grave sleepte.
Te Antibes werd in 1891 een standbeeld voor hem onthuld
