fransch geschiedkundige en publicist, geb. te Metz 1766, overl. te Mâcon 1858, was advocaat en redacteur van het „Journal des Débats” (1790), maar moest om zijn royalistische gevoelens Frankrijk verlaten. Hij werd professor in de geschiedenis aan de faculteit der letteren te Parijs (1812), lid der Academie (1813), koninklijk censor (1814).
In 1848 nam hij ontslag als hoogleeraar. L. schreef veel, zijn meest bekende werken zijn: Précis historique de la révolution française (1801—06), Histoire de France pendant les guerres de religion (1814—16), Histoire de l’assemblée constituante (1821), L’assemblée legislative (1824), La Convention nationale (1824—25), Histoire du Consulat et de l’Empire (1846).
