de door haar tragisch noodlot bekende tegenkoningin van koningin Maria; zij was een kleindochter van Maria, zuster van Hendrik VIII en de gemalin van Guilford, zoon van John Dudley, hertog van Northumberland. Na den dood van koning Lodewijk XII was Maria, de moeder van Jane, die bij dien vorst geen kinderen had, gehuwd met Brandon, hertog van Suf folk.
De hertog van Northumberland, opvolger van Somerset als gunsteling van Edward VI, vreezende dat die vorst onder zijn ziekelijk lichaamsgestel eerlang mocht bezwijken, trachtte zijn invloed staande te houden door de prinsessen Maria en Elizabeth van den troon te verwijderen en Johanna (Jane), die met zijn zoon Guilford gehuwd was, tot koningin te laten uitroepen. Eduard VI, een ijverig protestant, stemde in het plan zijns staatsdienaars toe, veranderde de door Hendrik VIII vastgestelde opvolging op den troon en bepaalde, dat de dochters van Hendrik Grey, waarvan Johanna de oudste was, in het rijksbestuur zouden opvolgen. Zij werd dan ook, nadat Eduard VI 6 Juli 1553 gestorven was, te Londen tot koningin uitgeroepen; doch de aanhang van Maria was sterker dan de hare. Tevergeefs deed Johanna afstand van de haar opgedrongen waardigheid, welke zij slechts negen dagen bekleed had, Maria liet haar mededingster in den Tower te Londen opsluiten en haar zoowel als haar schoonvader en haar gemaal onthoofden. Het lot der jonge vrouw, die op den leeftijd van 17 jaar, als een slachtoffer der heerschzucht haars schoonvaders, stierf en de derde koningin was, welke haar leven in Engeland op een schavot eindigde, wekte algemeene deelneming. Zij was bekend met de grieksche taal; op den morgen van haar sterfdag schreef zij een griekschen brief aan haar zuster, de gravin Pembroke; een overzetting van dezen brief vindt men in Larrey’s Geschiedenis van Engeland.
