zoon van den vorige, geb. te Arnhem 12 Mei 1823, studeerde te Utrecht en Amsterdam in de medicijnen en vestigde zich in laatstgenoemde stad, nadat hij tot doctor in de geneeskunde bevorderd was op een dissertatie: De saliva et muco. In 1867 werd hij aldaar benoemd tot gewoon hoogleeraar in de chirurgie, welk ambt hij tot 1893 bekleedde. Hij schreef vele belangrijke artikelen klinische chirurgie betreffende in het „Nederlandsch Weekblad voor Geneeskunde” en het „Nederlandsch Tijdschrift voor Geneeskunde”, beide door hem in ’t leven geroepen.
Verder gaf hij uit: Handleiding ter beoefening der operatieve heelkunde (1873); Le traitement radical 'des hernies (1879); Brief over wondbehandeling gedurende de laatste 25 jaren (1882), terwijl in 1865 van zijn hand verschenen was: Beschrijving der schilderijen, afkomstig van het chirurgijns gild te Amsterdam, met eenige historische aanteekeningen omtrent het gild. Gedurende 25 jaar was hij een ijverig en kundig docent aan de universiteit en zeer vereerd en geliefd door zijn vele leerlingen.
