italiaansch en lat. dichter, 1458—1530, was lid der Academie van Pontano, waarin hij den naam Actius Sincerus aannam. Hij verwierf zich de gunst van den hertog van Calabrië en van prins Frederik, dien hij' 1501 in ballingschap naar Frankrijk volgde; hij keerde na diens dood 1504 terug.
S. schreef verschillende kleine feestspelen, een herdersdicht, Arcadia, in proza en verzen, dat zeer bewonderd en veel nagevolgd werd; voorts nog in het ital. SoneMi e Canzoni. Veel beroemder is hij geworden door zijn lat. gedichten; onder deze is het lofdicht op Venetië, dat uit zes verzen bestaat en door den venetiaanschen senaat met 600 dukaten beloond werd, het bekendste.
