(grieksch) voetknechten met zware uitrusting in de grieksche legers, waarvan zij sedert de dorische volksverhuizing tot aan den tocht der Tienduizend (Xenophon) het hoofdbestanddeel vormden. In den heldentijd bestonden hun aanvalswapenen uit een lange, zware, slechts tot stooten geschikte lans en een, meestal aan de linkerzijde gedragen zwaard, 260 waarbij in geval van nood nog een veldsteen kwam; hun verdedigingswapenen bestonden uit een ovaal of rond, van brons of uit ossenhuiden vervaardigd schild, het bronzen of lederen pantser, den bronzen of lederen helm en bronzen beenplaten.
In den historischen tijd werd de uitrusting der H. vereenvoudigd; maar niettemin was zij nog zoo zwaar, dat de wapenen der H., die zich in den slag tot een gesloten massa vereenigden, op marsch dikwijls door de hypaspisten (zie ald.) gedragen werden. Het gewicht van lans, schild en pantser wordt voor den historischen tijd op niet minder dan 24 kilogram berekend.
