sinds 1793 het voornaamste museum van Parijs. Het gebouw, gelegen aan den rechteroever der Seine, diende sedert zijn ontstaan onder de Capetingers tot verschillende doeleinden.
Onder Frans I en Hendrik II werd door Pierre Lescot een aanvang gemaakt om het residentieslot, waarvoor toen het L. diende, in een paleis in renaissancestijl te verbouwen. Dit was nog niet gereed, toen Catharina de Medicis de overblijfselen van het oude slot zoo goed het ging daarmede vereenigde en er haar residentie nam. Hendrik IV deed de galerij langs de Seine bouwen, die het L. met de Tuilerieën verbindt. Het werk bleef echter onvoltooid, doch werd onder Lodewijk XIV door Louis Levau hervat, ofschoon het nogmaals steken bleef om eerst na de revolutie in 1803 door Percier en Fontaine te worden vervolgd, die het echter evenmin ten einde brachten. Eerst onder Napoleon III werd het geheele plan, reeds onder Napoleon I ontworpen, voltooid. Geheele straten werden te dien einde afgebroken en het geheel binnen betrekkelijk korten tijd op een bewonderenswaardige wijze ten uitvoer gebracht. Het bevat nu de schoonste en volledigste kunstverzamelingen van verschillende soort, w.o. de voornaamste zijn: de galerij van antieken, het museum der groote egyptische en assyrische monumenten, het museum van moderne beeldhouwers, de verzameling van kleine egyptische, grieksche en romeinsche oudheden, de verzameling van kunstvoorwerpen uit de middeleeuwen en de renaissance, het musée des souverains, de schilderijenverzameling.
