engelsch philosoof, geb. 1614 in Grantham, overl. 1687 als professor der theologie en philosophie te Cambridge. In zijn 1674 verschenen doch onvoltooid gebleven philosophisch hoofdwerk, Enchiridion metaphysician, stelde'hij, als aanhanger der physica van Paracelsus een op de studie der Kaballa berustend en met de theosophie van Helmont (zie aid.) verwant platoniseerend mysticisme op.
Door haar invloed op Newton’s bekende definitie der ruimtè als „sensoriium commune” der godheid, heeft M.’s leer voor de geschiedenis der wijsbegeerte beteekenis gekregen, door de in genoemd werk (hfdst. 28 § 7) voor het eerst voorkomende vermelding der vierde afmeting van de ruimte is zij een voorloopster geweest van het tegenwoordig spiritisme. Zijn geschriften verschenen in 3 dln. (Londen 1679).
