volgens de overlevering de aanvoerders van de eerste angelsaksische scharen, die omstreeks het midden der 5de eeuw uit Jutland naar Britannië gingen en zich neerzetten in het z.o. van dat eiland. Hengist en Horsa, twee broeders, zouden alzoo de grondleggers zijn van de angelsaksische heerschappij in Engeland.
Door Vortigern, koning der Britten, te hulp geroepen, en in 446 n. Chr. naar Engeland overgestoken om zijn vijanden, de Pieten en Scoten, te bestrijden, gaven zij, in hun vaderland teruggekeerd, hoog op van de vruchtbaarheid des lands en de zwakheid der bewoners, en spoorden hun landslieden aan om een nieuwen tocht naar Engeland te ondernemen en zich daar te vestigen. Zij vertrokken in 16 schepen en zetten zich in Kent, Essex en Wessex neder. In het eerst schenen de Britten de indringers te dulden, doch 6 of 7 jaren daarna brachten Vortimer en Catigern, zonen van Vortigern, een groot leger tegen hen op de been. In den slag bij Aegelesthorp (455) doodde Horsa Catigern, doch sneuvelde door de hand van Vortimer, waarop Hengist op de vlucht werd gedreven. Doch in het volgende jaar versloeg Hengist de Britten bij Crayfort en noemde zich van toen af koning van Kent.
Hij regeerde tot zijn dood in 488, terwijl zijn zoon 24 jaar regeerde. Van deze angelsaksische sage verschilt de britsche zeer, volgens welke Hengist het eiland Ruithina aan de Theems ten geschenke kreeg, waarna hij uit zijn vaderland versterking haalde. De koning Vortigern in liefde voor Rovenna, de zuster van Hengist, ontvlamd, bood den Saksen voor haar bezit Kent aan, maar het volk zette hem af, en zijn zoon Vortimer sloeg de Saksen, waarbij Horsa sneuvelde en Hengist vluchtte. Rovenna vermoordde Vortimer door vergif, waarna Vortigern weer koning werd en Hengist terugriep. Toen aan Vortigern het land geweigerd werd, zouden 500 Saksen en even zooveel Britten den strijd beslechten, waarop de eersten de Britten met lange messen doodden. Beide sagen behooren tot het gebied der mythe, zoodat zelfs het bestaan van Hengist en Horsa twijfelachtig is.
