Fransch revolutionair, geb. 4 Aug. 1838 te Parijs, zoon v/d vorige, verloor wegens zijn vrijzinnige ideeën zijn betrekking aan het Collége de France, waar hij zijn vader behulpzaam was, nam in 1866 deel aan den opstand op Kreta tegen de Turken, voerde, teruggekeerd, een heftige oppositie tegen het keizerrijk, was een der leiders van de Commune van 1871, werd tegen de troepen van Versailles uitgezonden, leed de nederlaag, en werd op de vlucht door een gendarme gedood, 3 April 1871; hij richtte meerdere bladen op, was medewerker van tal van andere, en schreef: Histoire de Vhomme (1863), Ce qui est possible (1864), Science de Vhomme (1865), Paris h. ' (1S71).
Zijn broeder, Léopoid I.milie F., geb. 1840 te Parijs, politikus, hoogleeraar in de staatswetenschappen, wras in de ministeries-Goblet (1886), Rouvier (1887) en Tirard (1887—88) minister van buitenland, daarna tot 1893 kamerlid, als hoedanig hij met de linker centrumzijde der republikeinen stemde; hij schreef: Organisation judiciaire administraties de la France et de la Belgique, 1814—75 (1875).
