ital. dichter, geb. te San Giuliano in Toscane 1785, overl. 1861. Zijn eerste werk was la Peste di Livorno (1804), wat de aandacht van de koningin van Etrurië op hem vestigde en hem een plaats van secretaris aan de Academie van Schoone Kunsten te Florence verschafte.
Van zijn dramatische werken vermelden wij: Palissena (1810), Edipo en Medea, treurspelen in den geest der Ouden, Matilda (1815), een meer modern treurspel, Nabucco (1819), waarin Napoleon en andere personages van dien tijd optreden onder den naam van personen uit de H. Schrift, Antonio Fosearini (1827), Lodovico Sforza (1834), Beatrice Cenci (1841), Arnoldo da Brescia (1845). Bij den terugkeer van groothertog Ferdinand I was hij bibliothecaris van het paleis Pitti geworden, doch hij nam zijn ontslag, aangezien hij onafhankelijk van het hof wilde zijn.
