Georges darboy

betekenis & definitie

Aartsbisschop van Parijs, geb. 16 Jan. 1803 te Fayl-Billot (dept. HauteMarne), werd in 1840 professor aan het seminarie te Langres, in 1846 aalmoezenier van het collège Henry, 1859 bisschop van Nancy, 10 Jan. 1863 aartsbisschop van Parijs, 8 Jan. 1864 bovendien groot-aalmoezenier des keizers, 5 Oct. 1864 senator, in Aug. 1866 lid van den raad van openbaar onderwijs; op het Vatikaansche concilie bestreed hij openlijk de opportuniteit van het onfeilbaarheidsdogma en stemde ook tegen, doch berustte overigens in de uitspraak van het concilie ; na zijn terugkeer te Parijs in Juli 1870 bleef hij zoowel gedurende het beleg als na den opstand der commune op zijn post ; 4 April werd hij om als gijzelaar voor gevangen genomen communisten te dienen, gevangen gezet en na vruchtelooze onderhandelingen omtrent uitlevering tegen Blanqui, op 24 Mei 1871, tegelijk met president Bonjean, pastoor Deguerry en drie andere geestelijken gefusilleerd; na de commune hadden ter zijner eere plechtige lijkdiensten plaats en hij werd op staatskosten begraven. D. schreef, behalve een voortreflijke vertaling van de werken van Dionysius Areopogita (Parijs 1845) : Les femmes de la Bible (8ste druk 1876), Les saintes femmes (4,le druk 1877), La vie de saint Thomas Beckett (1860). Œuvres pastorales (1876), een vertaling van Imitation de Jésus Christ (1852) enz.