een plebejisch geslacht uit de laatste tijden der romeinsche republiek.
1) C. Furnius, in ’t jaar 50 v. C. volkstribuun, een vriend van Cicero, in 49 aanhanger van Caesar, na Caesar’s dood aanhanger van Antonius, hoezeer Cicero hem dit ook afraadde. Antonius gebruikte hem in den perusijnschen oorlog als bemiddelaar tusschen hem en Octavianus, nam hem vervolgens mede in den parthischen oorlog in ’tjaar 39 en droeg hem (35) het stadhouderschap over Azië op, terwijl hij als zoodanig met den voortvluchtigen Sextus Pompejus een strijd had te voeren. Nadat Antonius overwonnen was schonk Octavianus aan Furnius genade, die in ’tjaar 29 tot medeconsul benoemd werd. De laatste jaren zijns levens schijnt hij in rust aan de wetenschappen gewijd te hebben. Ook als redenaar wordt hij met lof vermeld. Zijn zoon
2) C. Furnius vocht als legaat in ’tjaar 25 onder Augustus tegen de Celtiberiërs, die hij drie jaren later als stadhouder van Spanje geheel en al onderwierp. Hij stierf kort nadat hij tot het consulaat verheven was 17 v. C.
3) Furnius, misschien de zoon van den voorgaande, werd in ’t jaar 26 na 0. wegens echtbreuk met Claudia Pulcra ter dood gebracht.
