duitsch taalkundige, voornaamste vertegenwoordiger der linguistische ethnographie, geb. 5 Maart 1834 te Jemnik in Boheme, wijdde zich op de universiteit te Weenen aan philologische studiën; nadat hij zich 1860 aan genoemde universiteit gehabiliteerd had als privaat-docent, werd hij 1866 tot buitengewoon, 1869 tot gewoon hoogleeraar in de vergelijkende taalstudie en het Sanskriet benoemd. Zijn werkzaamheid strekt zich vooral uit op het gebied der vergelijkende taalstudie en der ethnographie.
Zijn eigenlijke hoofdwerken in taalkundig opzicht zijn het ,,Linguistisch gedeelte” der Beise der österr. Fregatte Novara (Weenen 1867) en de Grundriss der Sprachwissenschaft (3 dln., ald. 1876 —438). Tot het gebied der ethnographie behooren: Beise der österr. Fregatte Novara. Anthropolog. Teil: Ethnographie (Weenen 1869), de Allgemeine Ethnographie (ald. 1873; 2de dr. 1879) en de Ethnolog. Bilderatlas (ald. 1884 vlg.).
